Voor je oordeel
Kun je je één positief oordeel herinneren dat je had over iemand? Lijkt me sterk want zodra je het woord invoert in je systeem gaat het geheugen op zoek naar dirt. Negativiteit. Een veroordeling is niet voor niets het laatste wat je in het beklaagdenbankje kunt gebruiken.
‘Hoe superieur moet je wel niet zijn?'
Positief zijn de complimenten, ervaringen en soms zelfs de meningen. Een oordeel staat gelijk aan een stempel. ‘Ongeschikt’. Niets meer aan te doen, verloren zaak. Je zult maar zo afgeserveerd worden terwijl er zoveel meer in zit. Je zult maar nooit te weten komen wat iemand wél kan!
Onmenselijk
Een oordeel is definitief. Prima als het om een proefwerkje gaat maar wat als het om mensen gaat? Zit daar geen rek meer in? En hoe superieur moet je wel niet zijn om te kunnen oordelen over iemand?
Laten we elkaar helpen en laten helpen. Niet oordelen en afstoten maar luisteren en begrijpen. We denken niet overal hetzelfde over en gaan ons niet hetzelfde gedragen. Dat biedt oneindig veel inzichten waarin je je wel of niet kunt vinden als persoon. Zo blijf je je ontwikkelen.
Kleur
Hoewel ik oordelen nu keihard veroordeel bedoel ik het positief. Dit is die ene positieve uitzondering die de regel bevestigt. Oordelen is menselijk maar leidt nergens toe. Laat ruimte voor een open einde waarin iedereen kleur kan bekennen.
