Weersta je weerstand
- januari 22, 2018
- 09:03
Zelf ben ik nogal berekenend aangelegd. Spontaan reageren op plotselinge voorstellen lukt me niet. Wanneer ik direct volmondig JA! roep lieg ik. Terwijl ik eigenlijk niet zo wil zijn, want ik wil mensen met spontane ideeën niet ontmoedigen. Maar in mijn hoofd heb ik de dag globaal al uitgedacht en nieuwe plannen vormen daar een bedreiging op. Zo werkt het in mijn hoofd en in die milliseconde dat de schrik mij om het hart slaat bij de vraag ‘zullen we anders uit eten gaan?’ kan ik dat niet uitschakelen. Ik laat spontane mensen vaak gedesillusioneerd achter. Sorry.
Toch heb ik graag spontanisten (geen woord) aan mijn zijde. Want hoewel ik begin te stuiptrekken bij veranderingen wil ik juist graag verrast worden. Als mijn dag verloopt zoals ik dat van tevoren bedacht had is dat uiteindelijk gewoon erg saai. Tenzij er iets belangrijks op het spel stond waar ik me glansrijk doorheen heb geslagen. Maar dan dacht ik van tevoren waarschijnlijk aan alles wat er mis kon gaan en is mijn dag alsnog niet verlopen zoals het doemscenario in mijn hoofd. De dagelijkse gang van zaken mag best wat opgeschud worden.
‘Ik laat spontane mensen gedesillusioneerd achter’
Waarom ik hierover begin? Omdat we allemaal regelmatig tegen spontanisten (nog steeds geen woord) aanlopen die onze plannen drastisch overhoop lijken te gooien en daardoor een enorme weerstand in ons oproepen. Of het nu je partner is die er een ‘zal ik rijden?’ ingooit of een collega die ‘hoort wat je zegt’ maar toch met een compleet ander idee komt. Ook dan zal je eerste reactie niet overlopen van enthousiasme. Maar betekent dat gevoel dat je het ook direct moet afwijzen of met tegenzin moet ondergaan? Ik zou zeggen: omarm die nieuwe situatie! Alleen dat werkt.
Het onverwachte
Spontanisten (vanaf nu een woord) bieden ons bedoeld of onbedoeld de kans om eens anders tegen zaken aan te kijken. Plaatsnemen op de bijrijdersstoel lijkt misschien een straf maar is het niet juist een luxe om vervoerd te worden en lekker naar buiten te kunnen staren? Of creëer een niet alledaagse situatie door achterin te gaan zitten. En het idee van je collega kan net het ontbrekende puzzelstukje zijn. Want geef toe: je idee was goed, maar nog lang niet perfect.
‘Wat als je er niet voor openstaat?’
De onverwachte dingen in het leven leveren vaak de mooiste herinneringen op. Je kunt het niet koppelen aan een verwachting die zich al in je hoofd heeft genesteld en dus valt het nooit tegen. Zolang je je gezond verstand blijft gebruiken uiteraard en niet spontaan een snelweg oversteekt. Alles wat anders loopt dan verwacht biedt kans op nieuwe inzichten. Die kunnen positief of negatief zijn maar uiteindelijk leer je ervan. Wat als je er niet voor open staat? Dan gaan al die potentiële kansen aan je voorbij.
